gece

akıp giderken zaman, ellerimden.. gece, ağır ağır karşılıyor beni ucunda. ve kanatlarım.. o kadar yorgun ki, var olmak için çırpınışlarım, sadece bir-iki adım ilerletebiliyor beni.. .. yıldızları görmüyorum uzun zamandır, yaşamaya çalışmanın, o saçma yorgunluğu.. her şeyi öyle bir ele geçirdi ki.. kaybolup gidiyoruz karanlıklar içerisinde.. .. o kadar çok karışığım ki. .. sessizce’yi dinliyorum.… Okumaya devam et gece