siyah/beyaz

hayatım, bir fotoğraf karesinden kesilmiş gibiydi sanki.. .. kenarları kıvrılmış, bir ucu koparılmış. gülümsemelerden eser kalmamış, gözyaşları ile ıslanmış, ve köşeleri buruşmuş.. .. nerede olduğunu bilmediğim, bir kare var ortada. kim çekti, nedendi. bilemiyorum. .. tıpkı bir fotoğraf gibi, zamana zorla sıkıştırılmış gibiyim. gözlerim yorgun.. .. hayata karşı, sesimi yükseltmek istiyorum. fakat; o kadar yorgun… Okumaya devam et siyah/beyaz

yine

ankara’da garip bir sonbahar günündeyim, vücudum yorgun, yüzüm solgun, kalbim siyah, ruhum… kayıp.. .. nerede olduğumu bilemediğim, karanlık sokaklarda yürüyorum yine.. soğuk… üşüyorum, çok.. .. sahte inançlarla dolu bir yoldayım.. yine.. .. adım atmaya korkuyorum, bakmaya utanıyorum.. .. amaçsızca koşmak istiyorum, akıtmak istiyorum tüm gözyaşlarımı. .. ama.. yıkılırken tüm duvarlar, koşmaya mecalim yok. .. rüzgar… Okumaya devam et yine

öyle yalnız

soğuktu.. üşüyordu ruhu, karanlıklar diyarında. gözleri görmüyor, gün geçtikçe umutları oradan oraya savruluyordu. .. dayanamıyordu, küçük bedeni bu ağırlıklara. başkalarının istediği hayatları yaşıyordu, her seferinde. .. gözleri acıyordu, ağlamaktan. kalbi nasır bağlamıştı hüzünle boğuşmaktan. oysaki.. umutları vardı, hayata dair. .. belki de hep yarım kalan.. .. güneşi görmeye, dayanamıyordu. gözleri kamaşıyordu, ışıktan. çünkü hep, karanlıkta… Okumaya devam et öyle yalnız