bir mucize..

nasıldır ne hissettiğini hiç söyleyememesi insanın.. ne gibi kararsızlıklar içerisine düşürebilir bu durum.. ve bir cevap bulabilir mi bu acınacak haline ? sorular. sorular.. kafanın içinde dönen tüm şeyler, sadece sorulardan ibaret. gece, gündüz, yolda, uykuda, hep bir neden sorusu.. peki ya sonuç? susmak.. ve akabinde gelen, kararsızlıklar.. asıl soru şu ki, en son ne… Okumaya devam et bir mucize..

sessiz duygular

gözümü her sabah açtığımda, telefonuma bakıyorum mesaj var mı diye yalnızlığımı görerek hayata yenik başlıyorum. hep.. eskiden bir mesaj görürdüm, sadece günaydın derdi. günaydın demeyle günü, hiç iyi geçer mi insanın? geçiyordu.. o her anlamı içeriyordu, sevmeyi, sevilmeyi, değer vermeyi, inanmayı, dile getirmeyi.. o tek kelime bambaşkaydı.. hep. şimdi ise telefonum, bir çalar saatten farksız,… Okumaya devam et sessiz duygular

aralık

bir gün bir ışık gördüm. hayatımı aydınlattı. o ışık. ışığım oldu. .. iki senede ne değişti ki. hiçbir şey. ne ben farklıyım. ne de zaman. belki de çok az değişim vardı. sadece, anlıyorum bazı şeyleri. inanmayı. sevmeyi. özlemeyi öğrendim. .. bu ben’im. beni ben yapan, sessizliğimdeki biz’im..

tanımak

korkularımın karanlık dünyasında kayboluyorum sokakları ıssız ve bilinmezlerle dolu bir cadde.. yürümeye başlıyorum. her sokakta ayrı bir umutsuzluk ve hatalarla dolu. tepkisiz kaldığım söylemekten utandığım hatalarım ve ben başbaşa kalıyoruz aniden.. önümde tek bir ışık, sadece uzaktan beni izliyor. koşmak kurtulmak istiyorum bu caddeden yapmayacağım diyorum fakat kendimi bile inandıramıyorum ki bu duruma başkaları inansın.… Okumaya devam et tanımak