yürünmesi gereken yollar,
yazılması gereken notlar var.
daha..
..
karanlıkların içinde kaybolurken,
aydınlığa ulaşmak için umut var.
hâlâ..
..
sevgilerin peşinde koştururken,
yalnızlıklarla boğuşmak için güç var.
daha..
..
korku denizinde çırpınırken,
insanlara inanmak için bi his var.
hâlâ..
..
acımasız sözlere direnirken,
karşılık vermek için birkaç kelime var.
daha..
..
acıtan kelimelerle kırılırken,
acıyan kalbimi onarmak için ince bir ip var.
hâlâ..
..
iyi insanlara inanırken,
kenarda kaybolanları aramak için bi umut var.
daha..
..
yorgun düşüp savrulurken,
güçlü olmak için bi sebep var.
hâlâ..
..
sabahlara kadar otururken,
hüzünle kaybolmak için bi sessizlik var.
daha..
..
herşeye rağmen gülümserken,
burada aramak için bi huzur var.
hâlâ..
..
hoşgeldim;
hayata..
27.08-1988 – 05:?? | 27.08.2010 – 05:??
Hiç hoşbulmadık Fatihcim :/
Herşey bitarafa;
Şiirin şu saatelerde etkileyecek kadar manidar. Devam…
🙂
İyi bir giriş olmuş hayata.
Çok teşekkür ederim..
Sen içindeki herşeyi yazarak ifade edebiliyosun ortalığa saçabiliyosun ve çokta güzel yapıyorsun tebrik ederim 🙂
Bence başarılarının devamını dilemeli, çünkü devamı gelecek gibi 🙂
Herşey gönlünce olsun, umudunu hiç kaybetme; ve eline sağlık. Mr. Yarasa 🙂
daha az önce bir şiirinizle umutsuzlukları düşünmüşken… şimdi yer gök umut…
tıpkı hayatın kendisi gibi.
bir gün tüm umutsuzluğuyla gelip sizi tek başına yere sererken,
bazen de gün geliyor ki, tüm umutlar gelip sizi kaldırmaya çalışıyor.
bazende ezmek için geliyor..
bilemiyoruz..
sadece yaşıyoruz, hayatı.
korku denizinde çırpınırken,
insanlara inanmak için bi his var.
hâlâ..
hangisi daha kuvvetli peki? korkular mı yoksa iyimser hisler mi? sanırım mesele de burda başlıyor.
Zaman bunu gösterecek olan..