üşüyorum

yine bir gece..
yine her yer karanlık..
neredeyse belli olmayan
yıldızları seyrediyorum..
yüzüme vuran ışıkla,
camda yansıyan,
yorgun gözlerim…
..
pencere hafif açık.
üşüyorum..
ruhum öylesine yalnız ki.
kalp atışlarımın
yavaşladığı,
öyle çok belli ki..
zor hissediyorum..
..
gözlerim yorgun,
kalbim yorgun..
yalnızlığım..
üşüdükçe sarılıyorum
sarıldıkça üşüyorum.
…
yine başka bir yolculuk..
ay ışığıyla gece,
öyle aydınlık ki,
yine de kalbim,
bi o kadar inadına,
karanlık.
..
araba savruluyor,
bozuk yolda.
kulağımda çığlıklar..
..
gözlerim kapalı.
sadece ben.
varmışım gibi.
kalp..
sıcaklığa muhtaç.
bulutları izledim,
akşamüstü gelirken,
şimdi geri dönerken de,
yıldızları..
..
kalbim sızlıyor..
başımı annemin omzuna yaslıyorum,
gözlerimi kapattım..
hafif bir soğuk geliyor,
ama o kadar huzurlu ki ruh..
koşulsuz, karşılıksız sevginin
hemen yani başında..
en özel..
kimseyle paylaşmak zorunda kalmadığın,
sadece sevdiğin aynı kandan,
birkaç kişiyle..
özel bi sevgi..
..
ama yine de
sadece bana özel sevgiyi,
çok özledim..
kalbim bir gün farklı,
diğer gün farklı atmaktan
çok yoruldu.
aslında,
sevgiden çok,
aşk’ı özledi kalp
bu bedende…
sımsıkı sarılmayı,
üşüyen eli ısıtmayı,
gözlere bakmayı,
konuşmayı,
bazen de karşılıklı susmayı..
en özeli de,
yorgun yağmurlarda ıslanmayı..
..
herkese söylenen
seni seviyorum’dan
çok fazlasını özledim..
..
benim hissettiğim,
bizim olanı bildiğim,
huzurla hissettirdiğim,
kalbimdeki elmas’ı
paylaşmayı özledim,
en derinden..
..
ve iki damla yaş aktı,
bu gece yanaklarımdan..
birisi boynuma süzüldü,
diğeri dudaklarıma..
..
hep olduğu gibi,
kalbimle yazdıklarım,
ama hiç seslendiremediğim,
boğazıma dizilen kelimelerle,
onları hiç anlatamayan,
sessizce bekleyen dudaklarım..
..
her seferinde,
hissediyorum.
tekrar tekrar
kayıp,
akıp,
giden,
duygularımı..
ve
her seferinde,
acıta acıta,
azalışına
göz kırpıyorum…
gözyaşlarımla,
susarak..