hayat gibi

sadece gidişleri izlemekle yetindim, hayatın benden alıp kopardıklarını seyretmekle.. .. aslında yaptığımız sadece hayata bok atmaktı.. bahaneler arkasında saklanan kayboluşlardı, görmek istemediğimiz son’lar.. .. mutluluğu ve mutsuzluğu uçlarda yaşayıp, arta kalan zamanlarımda tamamen sessizleşiyorum.. .. kaybolmayı seviyorum sonsuz duygular içerisinde, karanlık gibi.. .. hep mi tek kişilik aşk’ların hükümdarlığında yaşlanacağım? .. anlamsız olan cevabı beklemek…. ..… Okumaya devam et hayat gibi

hâlâ acıyor

bir çok kelime var biriken.. arkasında da seslendirilmeyi bekleyen cümleler.. ardı arkası kesilmeyen, birbiri arkasına, incecik iple tutturulmuş, kopunca başka yerlere sürüklenebilecek.. kullanımı zor kelimeler. .. söylenecek o kadar söz var ki.. dilimize yapışan, kurtulmayı bekleyen.. .. güneşin doğuşunu izliyorum, her sabah. istisnasız.. gülümsemek ile, hüzün arasında kayboluyorum, sabahın aydınlığında.. .. bazen düşünüyorum; herkes canla… Okumaya devam et hâlâ acıyor

bitiremediğim kelimeler

üzülmek ve üzmek. o kadar kolay şeyler ki. hayatın bir pamuk ipliği kadar, incecik olduğunu görmek.. ve hiçbirşey yapamamak. .. sesleri sessizleştirmek. anlamlı olanı anlamsızlaştırmak. mutlu olanı mutsuzlaştırmak. sadece bizim elimizde. o kadar zor ki herşey. dinlemek istemek bile. hayata kapatmak gözleri, hiç bu kadar kolay düşünce olmamıştı. gözyaşlarımın arasında, öylece hıçkırarak boğulup gitmek istedim.… Okumaya devam et bitiremediğim kelimeler