Etiket: sessizlik
-
aydınlıkta kaybolmak
hayatımın üzerinde gezinen, kar tanelerini hissediyorum bu gece. ve soğuk bir günün ardından, yaşanan yorgunlukları.. hayat ne kadar kısa hale gelmiş, ve bi o kadar bize sorun çıkarır olmuş. konuşmak için çabalarken bile, aslında kendin ile paylaşmak bazı şeyleri.. zor. . gözlerim yavaşça kapanıyor her seferinde, ama sonunda karanlığa aldırmıyor bedenim. yürümeye çalışıyor dar sokaklarda…
-
hayat dediğim; yalnızlık
bir sonbahar sabahı, bu şehirde gözlerini kapatıp uykuya dalmak.. her ne kadar bağlanamasam da bu şehre, hala.. sonbahar bir başka yaşanıyor.. .. özlemişim bu şehrin yağmurunu, ve yağmur sonrası toprak kokusunu.. .. zor.. .. kalbinin bu mevsimde, bu kadar yorgun olması, insanın sessizliğini daha da büyütüyor. o kadar ki; anlamsızlıkların içinde kaybolmak, burada o kadar…
-
rüya
bir rüya gördüm.. uzun zamandır uzak kalan tüm herşeyi. neler hayal ettiğimi, neler yaşadığımı ve olumsuzlukları.. istediğim şeyleri o kadar çok unutmuşum ki, bu ruhsuz şehirde; hangi umutları beslediğimi, ne yapmak istediğimi.. o kadar açıkça göz ardı edilmiş ki, yüzüme vurulduğunda üzüldüm kendi halime.. .. bir film izledim.. bir şeyler anlatmaya çalıştı bana.. ve gözlerimden…
-
umutsuzluk
umutların bittiği yerde o iskelede oturuyorum bu gece.. deniz biraz hırçın, dalgalar sahile çok hızlı çarpıyor.. o kadar karanlık ki önümü bile göremiyorum neredeyse.. bütün unsurlarıyla, yalnızlığın nefesini ensemde hissediyorum.. bugün, korkuyorum birazda.. bir ses sordu neden korkuyorsun diye, zaten yalnızsın! daha kötü ne gelebilir ki başına dedi.. haksız da değildi.. .. düşünmeye fırsatım oldu…
-
zor mu
bugün bir sessizlik hakim, bedenimde.. yalnızlığını özlemiş gibi yine.. evet, özledi.. sebepsiz hem de. .. yorgun bugün ruhu.. ve kalbi çok yorgun.. sarılıp rüzgara, uçmak istercesine, korkularını silmek istiyor.. korkular, tek kişilik midir ki, aşmak, tek başına olsun.. .. kalbim sızlıyor.. çok.. gözlerimden bir damla geliyor. üzgün bugün o da.. anlam katmak istiyor hayata. diğer…
-
sıcak bir gülümseme
gecenin karanlığının içinde, buz gibi odada kayboluyorken ruh, yaşadığı bedeni ısıtabilecek , bir gülümseme arar, yaşamak ister sıcaklığı ve görmek ister o bilinmeyen, içten, candan, saracak olan minik kalbi.. .. ayaklarından başlayıp, tüm vücudunu saran soğuğa karşı bedenle ruha birkaç şey eşlik eder.. damarlarda dolaşan kan, mutlulukla atan kalp, ve bir çift tatlı söz. ..…
-
bir mucize..
nasıldır ne hissettiğini hiç söyleyememesi insanın.. ne gibi kararsızlıklar içerisine düşürebilir bu durum.. ve bir cevap bulabilir mi bu acınacak haline ? sorular. sorular.. kafanın içinde dönen tüm şeyler, sadece sorulardan ibaret. gece, gündüz, yolda, uykuda, hep bir neden sorusu.. peki ya sonuç? susmak.. ve akabinde gelen, kararsızlıklar.. asıl soru şu ki, en son ne…
-
aralık
bir gün bir ışık gördüm. hayatımı aydınlattı. o ışık. ışığım oldu. .. iki senede ne değişti ki. hiçbir şey. ne ben farklıyım. ne de zaman. belki de çok az değişim vardı. sadece, anlıyorum bazı şeyleri. inanmayı. sevmeyi. özlemeyi öğrendim. .. bu ben’im. beni ben yapan, sessizliğimdeki biz’im..