Etiket: umutsuzluk
-
gülümsüyorum
hayatımda ilk kez, büyük bir değişimin ortasında buldum kendimi.. bunu yaptırabilecek pek insan yoktu, koca bir şehirden başka… .. kimilerinin hayranlık duyduğu, kimilerinin benim gibi özlem duyduğu bir yer. şehr-i İstanbul.. .. hep içimdeki duygularmış, özlem duyduğum.. bahane etmişim hep, şehrin ardına saklanarak.. ilk kez.. bu koca umut dolu şehirde, azalan duygularıma şahit oldum. ..…
-
bitiremediğim kelimeler
üzülmek ve üzmek. o kadar kolay şeyler ki. hayatın bir pamuk ipliği kadar, incecik olduğunu görmek.. ve hiçbirşey yapamamak. .. sesleri sessizleştirmek. anlamlı olanı anlamsızlaştırmak. mutlu olanı mutsuzlaştırmak. sadece bizim elimizde. o kadar zor ki herşey. dinlemek istemek bile. hayata kapatmak gözleri, hiç bu kadar kolay düşünce olmamıştı. gözyaşlarımın arasında, öylece hıçkırarak boğulup gitmek istedim.…
-
umutsuzluk
umutların bittiği yerde o iskelede oturuyorum bu gece.. deniz biraz hırçın, dalgalar sahile çok hızlı çarpıyor.. o kadar karanlık ki önümü bile göremiyorum neredeyse.. bütün unsurlarıyla, yalnızlığın nefesini ensemde hissediyorum.. bugün, korkuyorum birazda.. bir ses sordu neden korkuyorsun diye, zaten yalnızsın! daha kötü ne gelebilir ki başına dedi.. haksız da değildi.. .. düşünmeye fırsatım oldu…
-
yalnızlığımın krallığı
yalnızlık.. ne kadar çok hüküm sürdü hayatımda.. bitmek bilmeyen, sonu gelmeyen bir krallık misali.. ve hüzün.. yegâne krallığımın vazgeçilmez mutluluğu.. gözlerimden durmadan çağlayan yaşlar.. tıpkı bir su kaynağı gibi.. sonunun gelmeyeceğini düşündüğüm, uğruna gözyaşları döktüğüm, bembeyaz bulutlarla gördüğüm, yağmur taneleri gibi hüzünlenip, damlayıp.. dudaklarıma düşerek, düğümleniyor.. nefes alamıyorum.. birisi ‘ağlamak kayıp çocuk bu şehirde‘ demişti.…