kalbim sonbahar gibi bu sabah..
kalbimin tam ortasında,
yaşlı bir ağaç misali,
üzerine kazınan yaralar..
..
kırılmış bir kalp,
dökülen yapraklar gibi..
her tarafa saçılmış,
esen şiddetli rüzgarlarla..
dayanamamış hayatta kalmaya..
..
aldatıcı bi günün başlangıcındayım halen..
güzellikler arkasına saklanan,
boş ruhları izliyorum..
inandırıcı değillermiş aslında.
bazı şeyleri görebilmek için,
dikkatli bakmak gerekiyormuş..
olmayan yalanları sizlere itham edenlerin,
kendi yalanlarıyla dolu dünyalarında,
kaybolup, boğulduklarını görmek..
ve seyretmek..
aslında bi o kadar zor,
ve ağır ki…
..
kendimi suçluyorum bazen..
neden bu kadar çok, taviz verdiğimden..
aşk iki kişilik değil miydi ki,
kendi yalanlarımıza inanıp,
bencil olalım..
ama olmuyor işte…
aşk hissi başına o kadar bencil ki.
sen uysan da bu söylediklerine,
karşıdakiler uymuyor..
ucuz bahaneler arkasında,
yalanlarla hayatlar yaşanıyor..
bize kalan…
tek kişilik aşk’lar yine..
..
üzülüyorum.
hem de çok..
her seferinde bir çocuk gibi kandırılmak..
elimize şeker diye tutturulan şeylerin,
sahte renkli ürünler olduğunu fark etmek gibi..
anlamıyorsun onu aldığında..
tadı o kadar güzel
ve..
yerken o kadar çok,
huzur dolu oluyorsun ki..
ama bunu sana getiren,
elinden alıp, kaçırıp gidiyor.
sense..
uzattığın ve boş kalan ellerinle;
oturuyorsun, yalnız ve boş sokaklarda..
..
hayat.
bi gözyaşı tanesinin,
süzülüşünü izlemek kadar kısa..
ama akan gözyaşlarının çokluğu..
insanın canını acıtan tek şey..
ama bunu bir tek siz düşünürsünüz.
onlar başka diyarlara,
çoktan yol almıştır bile..
kalbim sonbahar gibi bu sabah..
kalbimin tam ortasında,
yaşlı bir ağaç misali,
üzerine kazınan yaralar..
..
kırılmış bir kalp,
dökülen yapraklar gibi..
her tarafa saçılmış,
esen şiddetli rüzgarlarla..
dayanamamış hayatta kalmaya..
..
aldatıcı bi günün başlangıcındayım halen..
güzellikler arkasına saklanan,
boş ruhları izliyorum..
inandırıcı değillermiş aslında.
bazı şeyleri görebilmek için,
dikkatli bakmak gerekiyormuş..
olmayan yalanları sizlere itham edenlerin,
kendi yalanlarıyla dolu dünyalarında,
kaybolup, boğulduklarını görmek..
ve seyretmek..
aslında bi o kadar zor,
ve ağır ki…
..
kendimi suçluyorum bazen..
neden bu kadar çok, taviz verdiğimden..
aşk iki kişilik değil miydi ki,
kendi yalanlarımıza inanıp,
bencil olalım..
ama olmuyor işte…
aşk hissi başına o kadar bencil ki.
sen uysan da bu söylediklerine,
karşıdakiler uymuyor..
ucuz bahaneler arkasında,
yalanlarla hayatlar yaşanıyor..
bize kalan…
tek kişilik aşk’lar yine..
..
üzülüyorum.
hem de çok..
her seferinde bir çocuk gibi kandırılmak..
elimize şeker diye tutturulan şeylerin,
sahte renkli ürünler olduğunu fark etmek gibi..
anlamıyorsun onu aldığında..
tadı o kadar güzel
ve..
yerken o kadar çok,
huzur dolu oluyorsun ki..
ama bunu sana getiren,
elinden alıp, kaçırıp gidiyor.
sense..
uzattığın ve boş kalan ellerinle;
oturuyorsun, yalnız ve boş sokaklarda..
..
hayat.
bi gözyaşı tanesinin,
süzülüşünü izlemek kadar kısa..
ama akan gözyaşlarının çokluğu..
insanın canını acıtan tek şey..
ama bunu bir tek siz düşünürsünüz.
onlar başka diyarlara,
çoktan yol almıştır bile..
5;33 / 14 şubat
5:39 / 1 nisan
Yorumlar
“sahte rüyalar” için 10 yanıt
son kıta beni benden aldı ellerine sağlık
Teşekkür ederim
”Bizler” ve ”onlar”…
Elimizden bir şey gelmemesi ne kötü değil mi? O nefret edilesi durumlarda lanet olası kişilere, olaylara baktığımızda elimizden bir şey gelmemesi, bir şeyi değiştiremeyecek olduğumuzu bilmek ne acı değil mi? Aciz kalıyoruz, sonra… Sonra? Yine yalnızlığımıza sarılıyoruz.
son kıtaya bayıldım gerçekten çok güzel olmuş
Bence zaten o yüzden aciziz değiştiremiyoruz, yapamıyoruz bir şey. Yeni bir gün, yeni umutlar ve yeni bir gülümseme. Yeniden başlıyoruz hayata her seferinde ve yine ”elimize şeker diye tutturulan şeyler”.Ama her seferinde ”bize kalan…
tek kişilik aşk’lar yine..”
Yine de değer ertesi gün gülümsemeye, mutlu olmaya değer, yeni umutlara değer.
Dilan, teşekkür ederim.
Özge, kişiler hakkında yine kötü söylemler barındırmıyorum. ve aslında aciz kalmıyoruz, hayat hep devam ediyor, her ne kadar yalnızlığımıza sarılsakta. Her yeni günde bir gülümseme geliyor insanın hayatına.
Biz böyleyiz yapacak birşey yok 🙂
Bugün yeni yazı yazsam, yine bundan farklı olacak, belki daha sonra yine bu olacak.
Hayat böyle..
Aynen öyle. =)
“kendi yalanlarıyla dolu dünyalarında,
kaybolup, boğulduklarını görmek..
ve seyretmek..
aslında bi o kadar zor,
ve ağır ki…”
ah ne güzel de dile getirmişsin şuan yaşadığım bu duyguyu. tam anlamıyla “ağırlık” ruhuma, beynime, kollarıma..
yüreğine sağlık.
ortak duygular ve insanlar.. hep aynı.
teşekkür ederim..