gülümsüyorum

hayatımda ilk kez,
büyük bir değişimin
ortasında buldum kendimi..
bunu yaptırabilecek pek insan yoktu,
koca bir şehirden başka…
..
kimilerinin hayranlık duyduğu,
kimilerinin benim gibi özlem duyduğu bir yer.
şehr-i İstanbul..
..
hep içimdeki duygularmış,
özlem duyduğum..
bahane etmişim hep,
şehrin ardına saklanarak..
ilk kez..
bu koca umut dolu şehirde,
azalan duygularıma şahit oldum.
..
özlediğim tek şeyin,
hiçbir şey olduğunu fark ettim..
..
ayrılıkların kollarında,
gözyaşlarının boğaza karıştığı,
umutların hep tükendiği,
yorgunluklarla dolu,
hep anılar.
..
unuttuğumu düşündüğüm,
unutamadığım her şeyi,
hatırlayamadım bugün.
çoktan unutmuşum oysaki..
kandırıyormuşum kendimi,
bahaneler arkasında saklanarak..
..
yorgunluğum,
sadece ufak bir esintiden ibaretmiş,
artık tamamen yalnızım,
ağırlıklarım olmadan,
mutlu bir şekilde..
..
gülümsüyorum,
yeni bir hayata.
ellerime rüzgarın değmesine izin veriyorum.
nefes alışımı hissediyorum.
rüzgarın bedenimi sarmasını hissediyorum.
kendimi aşağı bırakıyorum,
bulutlardan.
tutunabildiğim dala dek,
düşmeye devam edeceğim.
..
umutsuzluğun değil,
umudun başlangıcı için.