değişim

kalp atışlarımı hissediyorum,
her yeni doğan günde..
bazen acı,
bazen tatlı.
öyle bir an geliyor ki..
insan ne yapacağını bilemiyor,
sevgiyle..
..
beklentiler ne kadar aza düşerse
heyecan bi o kadar fazla oluyor hayatta..
umutsuzluktan,
umuda doğru yürüyüş..
sadece kocaman bi köprü,
size engel çıkartan..
üzerinde de insanlar,
sizi düşürmek için bekleyen…
yüzünüze hep kapılar kapatan,
ışığınızı çalanlar.
hepsi birer birer orada bekliyor,
umuda olan yolculuğunuzu
sadece baltalamak için..
..
o kadar kötü ki insanlar,
kendi yalanları arasında boğulup,
ama yine de yüzünüze gülümsemeleri..
insanın canını acıtan en büyük şey.
içten gelen gülümsemelerin ardında,
ne kadar sahte düşünceler ve planlar olduğu..
bu planların arasında kaybolup gidişiniz,
günlerinizin, dakikalarınızın,
sizden çalınıp götürülmesi..
..
bi cümle yazmıştım,
bi gece.
söylemek istedim,
söyleyemedim.
sanki zaten sahte çıkacak sonlarla,
heba olsun istemedim.
hep söylüyorum aslında,
kelimelerim özel değil.
sadece içten.
yalansız,
katıksız.
..
o gece içimden geçirdiğim kelimelerin,
içten gelen sonsuz bir şey olmasıydı.
değişimin getireceği gerçek inancı barındırmasıydı.
ama o değişim için,
insanlar gerçek değildi.
sadece ‘ben’ vardım.
inançlarım,
umutlarım,
hayata bakışım.
..
hayat ise,
bi öncekinden farklı değil.
her yeni tecrübe,
sadece insanların;
hep aynı olduğunu gösteriyor.
zaman farklı,
hayat aynı.
insanlar..
yalanlarla dolu.
..
kalbim senin sevgili..
içine girdiğin zaman,
ya dilediğin şekle sokarsın,
ya da kendini de onun içinde yakarsın..
..
yazmıştım kendi kendime.
hayatım da hep üç nokta koyduğum,
biz’lerin arasına,
ilk kez nokta koymakta,
benim kaybım değildi.
çünkü;
hatırlanacak olanlar sadece,
üç noktalardı.
..
zaten virgüllerle dolu bir hikayeye,
nokta koymaktı,
tek yaptığım.