Etiket: kayboluş
-
nefes
bazen nefes almayı düşlüyorum, kendiliğinden çalışmayı bıraksa.. aklın orada kalsa, illa ki ayırman gerekse düşüncenin bi kısmını, yaşamak için.. .. aşkta böyle geliyor bana. aklının bir ucunda kalan şeyler, sürekli ayırdığın düşünceler. ellerinde kalan boşluklar gibi. .. ne istediğini düşünmeye çalışırken, bir yandan seni bölen nefes aralıkları.. ben buradayım dercesine kalbinin atışını düzenleyen, belki de…
-
pamuk hayatlar
bazen yanlış yollarda sürüklenirsin.. hata yapmayı sevip, görmezsin içinde ölen çocuğu.. zorla gömersin onu içinde en derine, nefessiz bırakılmış bir ceset gibi.. .. kaybolup gider içinde büyüttüğün umutlar.. ufacık bir toz tanesi gibi parça parça olur.. yaptığın hataların aslında hata olmadığını, böyle olmayı seçtiğin için yaptığını fark edersin. .. yorulursun içinden kopan parçalardan, savrulursun oradan…
-
mutluluk kekleri
bazen neden yalnızlığı seçtiğimi, çok daha iyi anlıyorum. bazen içine düşsem de, kimsenin triplerine katlanamıyorum. .. kimsenin de benim mutsuzluğuma katlanmasını, hiç ama hiç istemiyorum. bu yüzden sevdiğim bir söz gibi, “biriyle mutsuz olacağıma, yalnız mutsuz olurum daha iyi.” düşüncelerini hep benimsiyorum.. .. ne bir kelimeyi, ne bir düşünceyi, bazen sadece sessizliği benimsiyorum. .. ve…
-
bir karmaşanın hikayesi
bu anlatacağım hikaye, bitirilen sahte bir dostluğun hikayesi. hep aşklar, ayrılıklar, mutluluklarla süslendi bu sayfa, bazen de farklı bakmayı görebilmek için. .. neden sahte? gaza gelip söylenen çok şeyi olması, ve bunların yüzünüze söylenemeyenlerden olması. bu yüzden sahte, ve sahte olacak hep insani duygular. .. değişim insanın kendisinin fark edemeyeceği aksine etrafındakileri çokça fark edebileceği…
-
bir düğme
kaybetmiş olmanın mağrurluğunu hissetmek gibiydi, yalnızlıktan alınan ilk nefes.. sebebini hiç anlayamadığın yağmurla bütünleştikçe, toprak kokusu gibi saçılıyordun dört bir yana.. aslında niye yaşadığını algılayamadığın bu saçma sapan hayat yüzündendi bütün karamsarlıklarımız ve bakışlarımızdaki hüzünler.. ilk kez koşmak istemeyip, gözyaşlarına boğulmayı kabullenecek kadar çok sevimsiz bulmuştum bu hayatı.. anlamaya çalıştıkça bitap düştüm, anlamaya başladıkça da…
-
inanmak
hayatın gariplikleri üzerine oturup, o kadar çok konuşabilirim ki.. kime, niye, neden diye sorgulamaların içerisinde, kaybolup gitmek için bir araç sadece.. .. her seferinde bir yalanın peşinde koşuyoruz, inanmak için yapılan bu yorucu egzersiz.. neden her seferinde düşmek için bir adım daha atıp, düşünce de artık ağlamadan kalkabiliyoruz.. .. birkaç gün önce içimi hüzünle dökerken,…
-
kayboluşun anahtarı
hislerim artık, bilinmezleri oynuyor. ne hissettiğimi bilmeden, yaşamam gerektiği gibi yaşıyorum.. .. oynadığım bu oyun bahçesi, çok tozlu.. göremiyorum hiçbir şey.. .. ağlamak istiyorum. parmaklarımda hep bir gözyaşı. anlamıyorum artık anlamsızlığı.. .. gece öyle soğuk ve manasız ki. üşüyorum sadece.. .. ellerim değil, vücudum değil, kalbim üşüyor.. .. sarmaladıkça buzlar etrafını, ısıtmak o denli zor…
-
siyah/beyaz
hayatım, bir fotoğraf karesinden kesilmiş gibiydi sanki.. .. kenarları kıvrılmış, bir ucu koparılmış. gülümsemelerden eser kalmamış, gözyaşları ile ıslanmış, ve köşeleri buruşmuş.. .. nerede olduğunu bilmediğim, bir kare var ortada. kim çekti, nedendi. bilemiyorum. .. tıpkı bir fotoğraf gibi, zamana zorla sıkıştırılmış gibiyim. gözlerim yorgun.. .. hayata karşı, sesimi yükseltmek istiyorum. fakat; o kadar yorgun…
-
tek başıma
Göremediğimiz şeylerdi belki de, Ayaklarımızın altında ezilenler.. Görmek istemediklerimizdi.. İsteyemediklerimiz.. .. Denizin ortasındayım, Ben yorgunum. Ruhum yorgun.. Nefes almak, Rüzgarı hissetmek, Ve hatta dalgalarla Islanmak.. Ruhumu dinleniyor, Çarpan her damlada.. .. Bir çıkış arıyorum, Bir kaçış.. Ne olduğunu bilmeden, Bilinmezliklere doğru.. .. Yalnızlığa koşuyorum yine, Utanmadan, Arsızca, Bir köpek gibi! .. Gözyaşlarım süzülüyor geceye. Aldırmıyorum,…
-
hâlâ acıyor
bir çok kelime var biriken.. arkasında da seslendirilmeyi bekleyen cümleler.. ardı arkası kesilmeyen, birbiri arkasına, incecik iple tutturulmuş, kopunca başka yerlere sürüklenebilecek.. kullanımı zor kelimeler. .. söylenecek o kadar söz var ki.. dilimize yapışan, kurtulmayı bekleyen.. .. güneşin doğuşunu izliyorum, her sabah. istisnasız.. gülümsemek ile, hüzün arasında kayboluyorum, sabahın aydınlığında.. .. bazen düşünüyorum; herkes canla…