bazen bir şeyleri denemekten korkar ya insan..
korkuyor artık sevmeye..
denemeye dahi..
ki,
pişmanlıklar ve keşkelerle boğuşmak yerine,
kendini kaptırıp ne olursa olsun koşan insan;
bile…
artık korkuyor..
..
insanlar.
artık o kadar çok başkalaştı ki,
ne konuşabileceğin
ne de güvenebileceğin insanlar
artık yok!
sevmeyi bile unutmuşlar,
güven bunun yanında
ne anlam ifade eder ki..
sevgiyi bilmeyen insan,
güveni nereden bilir?
..
hayatımızda her şey o kadar değişti ki,
birbirini tanımadan sevemeyeceğini
söyleyen insanlar,
tanımaya bile fırsat vermez hale gelmişler.
..
tanımsız insanların,
anlamsız hayatlarına
dahil oluyoruz sadece.
tıpkı;
sokaktan geçen bir yabancı gibi..
..
ne istediklerini anlayabilmek ise;
mümkün değil.
eksiğiniz yoktur,
güvenilirsiniz,
ve kendinize de güvenirsiniz..
aşkı yaşayabilen
bunu paylaşabilensiniz,
inanmayı dileyip,
paylaşmayı isteyip
karşıdakine açılırsınız,
aldığınız sonuçlar boşluklarla dolu bir cümle
ve içerisinde de bol bol
“ama”lar yer alır.
..
neden denedim ki diye düşünür,
oturursun karşılıklı yalnızlığınla..
tüm sesler sessizleşir,
sadece senin düşüncelerinin sesi,
tüm odayı kaplar.
neden ?
keşke demek yerine,
pişman olmak mı?
bunu seslendirip,
ama’larla rezil olmak mı?
..
yeni nesil.
bu değişimi en hızlı getirenler.
tek gecelik aşkları
hayat felsefesi haline getiren,
sessizliği, paylaşmayla yer değiştiren,
ama;
hepsinin dilinde olansa,
ortalık malı olmuş bir kelime..
“aşk”
..
aşk yok derler,
her gördüğüne “aşık” olurlar.
güvenilir erkek yok derler,
gördükleri ilk erkeğe atlarlar.
sonuç ?
sonuç hep başa döner,
tekrar aynı şeyleri tekrarlar.
..
aşk işte;
hepsi o’nu ister.
çünkü o artık sadece bir kelime..
herkesin kullandığı,
kimsenin inanmadığı..
unutulmuş bir şarkı gibi..
ismi hatırlanan fakat;
sözleri bilinmeyen..
..
korkuları destekleyen,
insanların aşk dilekleri..
o kadar sahte ki..
yaptıklarını görüp,
konuştuklarına inanmak.
zorlaşıyor.
maalesef sorun şu ki;
biri değil..
hepsi böyle.
…
aşk;
yolda üzeri tozla kaplanmış
halen ayaklar altında ezilen,
kimsenin fark etmediği,
ama herkesin lafını ettiği,
herkesin yok dediği
fakat; yine herkesin istediği
göz alan bir ışık gibi..
..
kalbin gözlerini aydınlatamıyorsa,
halen bir ışığa ihtiyaç duyuyorsan,
ve hâlâ,
üşenmeden sabahı bekliyorsan;
güneşin doğmasını..
üzgünüm;
yanlış yarımküredesin..
bi sonbahardı gittiğinde, gökyüzü..
aşk işte;
hepsi o’nu ister.
çünkü o artık sadece bir kelime..
herkesin kullandığı,
kimsenin inanmadığı..
unutulmuş bir şarkı gibi..
ismi hatırlanan fakat;
sözleri bilinmeyen..
aşk;
yolda üzeri tozla kaplanmış
halen ayaklar altında ezilen,
kimsenin fark etmediği,
ama herkesin lafını ettiği,
herkesin yok dediği
fakat; yine herkesin istediği
göz alan bir ışık gibi..
Hayran kaldığım dizelerdi.. İnce bir kalbin, narin ellerle dile getirilmiş sözleri olmalı bunlar..
Çok teşekkür ederim..
Ne denir bilmem ki…
Düşünülen ve hatta bilinen ama bi o kadar da söylenmeye cesaret edilemeyen o şeyin”aşkın” imgesi bu dizeler. =)
çok teşekkür ederim ^^
Çok iyiymiş tebrik ederim Fatih…
“kalbin gözlerini aydınlatamıyorsa,
halen bir ışığa ihtiyaç duyuyorsan,
ve hâlâ,
üşenmeden sabahı bekliyorsan;
güneşin doğmasını..
üzgünüm;
yanlış yarımküredesin..”
dünyanın varlığındandır, hep tekrarlanadururlar; ki dünyanın varlık nedenidir belki, inkarlar dururlar..
insanlar..
hep derim ki,
herkes “aradığını” bulamamaktan yakınıp dururken, hiç düşünmezler mi ki, “yakındıkları” bulduklarıdır belki..
bir alıntı ile son veririm kendime,
“Öyle kal.. öyle kal.. aşk hep sende..”
aşk hep sende olsun Sevgili Fatih..
Evrensel bir dünyada öznel bir düşünür olarak bu kadar karamsarlık niye diyebilirim ama anlatılmak istenen çok hoş bir şekilde anlatılmış (:
(dipnot:Şöyle düşünüyorum şimdi.onca sene fuzuli dedik mevlana dedik necip fazıl vs.. o kadar şair aşk adına hem ağladı hemde söylettiler. aşkla örülmüş mısralar ve satırlar yazdılar .. peki o zaman ile bu zaman arasında ne fark var. neden herkes bu kdar değişti.belkide sizin dediğiniz gibi BAŞKALAŞTILAR .. 🙂
Can, teşekkür ederim.
Perilim, aşk nasıl olsa hep bizde, gidenlerin yolu hep açık olsun 🙂
Duygu, hayat değişiyor çünkü, insanların da değişmesi çok normal. Aşk anlayışı neredeyken, nereye geldi. Eskiden kelimelerin anlamları vardı, ama artık birçok şeyin anlamı olmadığı gibi, kelimelerin, duyguların da anlamı kalmadı. Sorun bu sanırım.
Haklısınız.Sevdim ben bunu ama özendim galiba bende artık kendimi kağıtlara dökmeye karar verdim.Çok hoşuma gitti:)
BU ARADA YAZDIKLARINIZ ÇOK MÜKEMMEL !
Hepsi için teşekkürler…
İlham melekleri sizinle olsun 🙂
Teşekkürler
İyi bir fotoğrafçı ve iyi bir yazar.
Ben de yazıyorum ; iyi yazarken
iyi bir fotoğrafçı olmak da istiyorum 🙂
Tebrik ederim ; Çok güzel mısralar. Başarılarının devamını dilerim. 🙂
Biraz daha şarap al ve öyle yaz. Daha yalnız olduğunu hissedip daha güçlü yazacaksın. Ne demiş Bukowski ;
”En güçlü insanlar genellikle yalnızdır.”
Dene.
Denerim bir gün. Fakat bana yaramıyor, düşüncelerimi yavaşlatıyor, alkol.
Öyle bir an’ı yok çünkü benim yazmamın. Hisler geldi mi yazılıyor, olmayınca, zorla gelmiyor..
alkol alan insan aslında düşünmek istediklerini düşünür ve söyler. bu yüzden alkolü dene dedim. Düşünceler yavaşlamaz ki,onları dökecek beyin yorulur. Seni o an’da yontacak insanlar bulunca emin ol yavaşlama gereği duymadan istemsizce dökülecektir alt&üst dudagından kelimeler.
Öyle bir an’ını yakalama umuduyla …
belki de.. ama bende ters etki yapıyor.
duygudan çok, kelime kalabalığı yapıyor ağzımda..
böyle güzel herşey, saf ve temiz.
olduğu gibi bırakalım o halde herşeyi; güzel, saf ve temiz.
Gece gece fena duygulandım emeğine yüreğine sağlık..