biliyor musun ?

bir gün uyandım erkenden,
gözümü açtığımda bambaşka bir yerdeydim,
korkularla dolu..
..
bir his var odaları aşıp gelen,
bir ışık var sevimli gözlerden süzülen,
ve bunun yanında,
etrafını çevreleyen sınırsız korkular..
yarıp geçmek istiyorsun onları,
ama az ileride sorular seni bekliyor.
kendinden emin misin, evet.
peki ya ondan? belki..
neden? cevap karmaşık mı bu kadar?
net, ama o bunu hatırlamıyor..
peki..
..
her şeyi anladığında,
koşarsın..
karanlık sokaklarda..
hiç durmadan..
hiçbir şey düşünmeden..
ama sorular seni hiç bırakmaz ki,
senin peşinden gelir adım adım,
ve yolun sonunda seni hep bekleyen tek şey,
kararsızlık olur..
o da;
neyi ne zaman yapacağını
artık hiç bilemediğin noktaya sürükler..
..
bazen tek bir şansın olur hayatta,
mutlu olabilmek için..
en uygun anda,
en uygun kelimeleri söyleyebilmektir,
cesaret..
ama ben hala korkuyorum..
seni kaybetmekten..
evet, korkularımı silmek benim işim, tıpkı senin dediğin gibi,
silerim de.
gözlerini bana çevir ve bak..
gülsün yüzüm, ağlasın kalbim..
korkularım böyle kaybolur..
bir ışık görünmesi gereken,
şunu hisset sadece..
seni çok seviyorum..
..
biliyorsun değil mi ?