Kategori: kahperengi
-
gece
akıp giderken zaman, ellerimden.. gece, ağır ağır karşılıyor beni ucunda. ve kanatlarım.. o kadar yorgun ki, var olmak için çırpınışlarım, sadece bir-iki adım ilerletebiliyor beni.. .. yıldızları görmüyorum uzun zamandır, yaşamaya çalışmanın, o saçma yorgunluğu.. her şeyi öyle bir ele geçirdi ki.. kaybolup gidiyoruz karanlıklar içerisinde.. .. o kadar çok karışığım ki. .. sessizce’yi dinliyorum.…
-
değişim
kalp atışlarımı hissediyorum, her yeni doğan günde.. bazen acı, bazen tatlı. öyle bir an geliyor ki.. insan ne yapacağını bilemiyor, sevgiyle.. .. beklentiler ne kadar aza düşerse heyecan bi o kadar fazla oluyor hayatta.. umutsuzluktan, umuda doğru yürüyüş.. sadece kocaman bi köprü, size engel çıkartan.. üzerinde de insanlar, sizi düşürmek için bekleyen… yüzünüze hep kapılar…
-
sahte rüyalar
kalbim sonbahar gibi bu sabah.. kalbimin tam ortasında, yaşlı bir ağaç misali, üzerine kazınan yaralar.. .. kırılmış bir kalp, dökülen yapraklar gibi.. her tarafa saçılmış, esen şiddetli rüzgarlarla.. dayanamamış hayatta kalmaya.. .. aldatıcı bi günün başlangıcındayım halen.. güzellikler arkasına saklanan, boş ruhları izliyorum.. inandırıcı değillermiş aslında. bazı şeyleri görebilmek için, dikkatli bakmak gerekiyormuş.. olmayan yalanları…
-
bitiremediğim kelimeler
üzülmek ve üzmek. o kadar kolay şeyler ki. hayatın bir pamuk ipliği kadar, incecik olduğunu görmek.. ve hiçbirşey yapamamak. .. sesleri sessizleştirmek. anlamlı olanı anlamsızlaştırmak. mutlu olanı mutsuzlaştırmak. sadece bizim elimizde. o kadar zor ki herşey. dinlemek istemek bile. hayata kapatmak gözleri, hiç bu kadar kolay düşünce olmamıştı. gözyaşlarımın arasında, öylece hıçkırarak boğulup gitmek istedim.…
-
aydınlıkta kaybolmak
hayatımın üzerinde gezinen, kar tanelerini hissediyorum bu gece. ve soğuk bir günün ardından, yaşanan yorgunlukları.. hayat ne kadar kısa hale gelmiş, ve bi o kadar bize sorun çıkarır olmuş. konuşmak için çabalarken bile, aslında kendin ile paylaşmak bazı şeyleri.. zor. . gözlerim yavaşça kapanıyor her seferinde, ama sonunda karanlığa aldırmıyor bedenim. yürümeye çalışıyor dar sokaklarda…
-
olgunlaşmak
insanların bencil hayatında ki tek sorun, kendi hatalarıyla doğan sonuçlara katlanmak yerine, karşı tarafa katlanamamaları. belki de yalnızlığın en güzel yanı, bu. kendi hataların ile, her seferinde yüzleşmek zorunda kalıyorsun. alışıyorsun da bu duruma. .. hatalar insan ürünü. insan hata yaparak öğreniyor.. deneyerek, hissederek, anlamlaştırarak ve de.. anlamsızlaştırarak.. ama yüzsüzlüğü de böyle öğreniyor.. kaçıp gitmek…
-
tanıyamadıklarımıza
hayat dediğin şey, o kadar kısa ve anlamsız ki. kapkaranlık bi yolda, tanımadığın bi caddede yürürken, eğlenerek gitmek gibi.. .. görmüyoruz boşa geçen anlarımızı, fark etmiyoruz.. kayıp giden insanları. o kadar çok eğlenceliyiz ki. insanlar ve zaman.. boşa akıp giden anlar. unutmamızı sağlayan yalanlar. sadece hüzünler bize kalanlar.. .. kayıp gidenler, gözyaşlarıyla uğurlandı hep. anlamadık…
-
özlenen gözyaşları
özlenen gözyaşları gibiydi, hayat.. yalnız, masum, umut dolu.. damlalarla dolup taşan bi kalp, ağlamaktan şişen gözler gibi. .. bazen kısa geliyor zaman, uzatmak istiyor umarsızca. ne iyi, ne de kötü olsun yanında. sadece sevgi olsun istiyor, kalp. … bilinmezlere yol alırken, göz açıp kapayıncaya kadar, hayattan uzaklaşmak istiyor, kaçmak istiyor, koşmak istiyor.. düşünmeden, inanmadan.. sadece…
-
dost
bazen, hayatı anlamlandırmaya çalışırken, bir şeyleri yerine oturtamaz insan, mutluluk giderken, hüzün gelir bazen.. ağlamak istersin. hayattan uzaklaşmak istersin. karşına bir anda birisi çıkar, ne annenin sıcaklığına benzer, ne sevgilinin kollarına. onları genelde kötü günlerde hatırlarsınız. iyi günlerde fark etmezsiniz bile çoğu zaman. çünkü onlar kendilerini çok iyi gizlerler.. .. en son ne zaman, birinin…
-
sadece bir kelime
bazen bir şeyleri denemekten korkar ya insan.. korkuyor artık sevmeye.. denemeye dahi.. ki, pişmanlıklar ve keşkelerle boğuşmak yerine, kendini kaptırıp ne olursa olsun koşan insan; bile… artık korkuyor.. .. insanlar. artık o kadar çok başkalaştı ki, ne konuşabileceğin ne de güvenebileceğin insanlar artık yok! sevmeyi bile unutmuşlar, güven bunun yanında ne anlam ifade eder ki..…