maskeler

hayatta ne kadar yalnız olduğumuz gerçeğini
aslında hiçbir şey değiştirmiyor..
..
dostlarımın dostsuzluğunu,
güvendiğim insanların
güvensizliğini izliyorum uzaktan..
..
ayna tutamıyorum onlara,
aramızda bir cam.
onlar duvarların ardında,
ben dört duvarın arasında,
sıkışmış bir halde,
yine de acıyorum onlara..
..
aslında çok büyük şeylerin değil
ufak hesapların ardında kaybediyoruz,
insanlığımızı..
..
bir seferde değil,
her seferinde..
..
işin garip yanı;
yalnızım.
ve o kadar mutluyum ki insanları tanımaktan..
..
sahteliklerini, gülümseyişlerini,
kendilerini kandırışlarını..
..
durup düşününce,
kendini kandıran sadece ben miyim,
insanlara inanmakla ?
..
kararsız düşüncelerim,
tutarsız bir yapım var belki de.
ama hiç yoktan,
hatalarım var deyip,
insan olduğumu hatırlatıyorum kendime,
her seferinde..
..
insan olmanın güzelliği,
hata yapabilmek.
..
…
..
merhaba,
ben fatih,
bazınızın sevip,
bazınızın dost diye başını yasladığı.
o beton kişiyim.
sevip sevmeyin,
hatırlayıp hatırlamayın,
gram umurumda değil.
ben yerimde dururken,
sizse hep fırıldak gibi dönüyorsunuz.
..
havalandığınız bulutların tepesinden inerken,
almaya cesaret edip yine bakabilecek misiniz,
yere düşürdüğünüz maskenizle ?