tesadüfler

her seferinde her şeye gülümseyebilecek olmayı,
çok sevdim.
..
bunun yanı sıra,
gülümsemeleri görebilmek için yaşıyorum da denebilir.
..
insanların yüzlerindeki o minik gülümseme için,
yapılamayacak şey yok diye düşünüyorum.
..
hayatta hissettiğim doğrular hep bu yöndeydi.
belki gülümsediğim kadar, gözyaşı döktüm.
değer miydi ?
bilmem.
belki de,
daha çok gülümseyebilmek isterdim.
..
son günlerde çok fazla gülümsüyorum.
sebebini irdelemiyorum.
geleceği düşünmektense,
şimdiyi yaşıyorum.
..
rahatça gülümsememi sağlayan da bu
sanırım..
..
buna sebep olan ise bilmiyor,
ve bu bilinmezlik en çok hoşuma giden..
..
bir bahar esintisi var üzerimde,
ankara üzerime gelmiyor ilk kez..
..
koşarak çıkmak istiyorum aslında
yollarda savrulmak istiyorum,
özledim umuda yolculuğu..
..
seneler oldu böyle hissetmeyeli,
acaba? diye düşünmeyeli.
..
o güldüğü için gülen,
hissettiği için yaşayan insan olmak.
..
insanlığımı nerede bıraktım,
kim çalıp götürmüştü bilmiyorum
ama bulduğumu hissettirmesi..
hayatın küçük oyunları gibi.
..
“tesadüfler bilinçaltımızdır”
diyor ahmet altan kitabında.
..
tesadüfler hayatın bu denli içine,
işlemez mi ki ?
..
bu sözü çok doğru bulsam da,
katılmamı engelleyen tecrübelerim var hayatta.
..
hayatımız o kadar çok pamuk ipliğine bağlı ki..
her bir kapı, diğerine uzanıyor.
arada koşan küçük çocuklar gibi huzur doluyoruz.
inanıyoruz hayatın getireceklerine..
..
o kadar güzel şeyler getiriyor ki bu tesadüfler.
sizi bir adım uzağa elinizden tutarak götürüyor.
yaşadıkça fark ediyorsunuz hayatın anlamını,
ve neden diye sorulan soruların cevaplarını..
..
her tecrübe sizi bir yaş daha büyütüp,
tekrar çıkmanızı istediği umutsuzluğa bürünüp,
her şeyi anlamlı kıldıracak “siz”i oluşturuyor..
ve belki de en güzelini yapıyor..
..
bu yüzden sorgulamadan yaşamayı seviyorum.
o garip tesadüfler, hayatınızı etkileyeceği özel anın,
haberini getiren kuşlar gibi sadece..
..
sonunu düşünmeden yaşayanlara..
..
hissedip,
nefes alıp,
bakıp görebilenlere..
..
belki de en önemlisi..
içten gülümseyip,
içten sevebilenlere..