son demler

bugün kızgınım aslında insanlara.. neden bu kadar ruhsuzlaştılar.. ve biraz da kendimize kızgınım.. güzel olanı anlatamadığımız için.. .. kasım. güzel başlangıçların zamanıdır, dense de insanların artık umutsuzlaştığı bir dönem olmaya yüz tuttu. .. bazısı kimin neden paylaştığını anlayamadı, bazısı klişelere takıldı.. .. içeride kalan biraz olsun umudun belgesi aslında, bakmaktan öte görmeye çabalayanların, kendilerini kaybetmeden… Okumaya devam et son demler

gri

korkutucu bir sessizlik var düşüncelerimde.. adımlarıma dikkat ederek yürümeye çalışıyorum, ses çıkarmaya korkan ürkek bir çocuk gibi.. ilk defa olmasa da, yine o duvarlar önümde.. .. yaşantıma dair umudum olsa da, sessizliği tercih ediyorum yine ve yeniden. sebebi ise çok net. istemek, gerçekleştirmeye yetmiyor. .. hayatta yüksekten atmamak adına, çok az ve erişebilir şeyler istedim.… Okumaya devam et gri

suskunluk

bir insanı sevdiğinizi, nasıl anlayabilirsiniz ? daha da önemlisi; nasıl anlatabilirsiniz ? .. anlamsız sorular topluluğunun, cevaplanamayan en büyük örneği bunlar. .. susarak anlatamadığınız, duygular bütünü. .. konuşmadığınız, sessizliği tercih ettiğiniz, sessizliğin ses olabilmesini istediğiniz, o özel an. sadece suskunluktan ibaret olur. .. aslında anlatamazsınız, neler söyleyeceğinizi. duraksarsınız her seferinde. sebebi çok açıktır. yanlış kelimelerden… Okumaya devam et suskunluk

hayat gibi

sadece gidişleri izlemekle yetindim, hayatın benden alıp kopardıklarını seyretmekle.. .. aslında yaptığımız sadece hayata bok atmaktı.. bahaneler arkasında saklanan kayboluşlardı, görmek istemediğimiz son’lar.. .. mutluluğu ve mutsuzluğu uçlarda yaşayıp, arta kalan zamanlarımda tamamen sessizleşiyorum.. .. kaybolmayı seviyorum sonsuz duygular içerisinde, karanlık gibi.. .. hep mi tek kişilik aşk’ların hükümdarlığında yaşlanacağım? .. anlamsız olan cevabı beklemek…. ..… Okumaya devam et hayat gibi

soğuk ve gri

şehr-i hüzün, bugün gri’sin yine.. kalabalık caddelerinde, yalnızlaştırıyorsun insanları.. mutluluğun rengi akmış yüzünden, tüm canlılığınla somurtuyorsun yine.. ve yine saklıyorsun ardında kalan güneşi.. .. ruhunu kaybetmiş bir beden gibi, alışmışsın yine gözünü karartmaya.. korkmuyorsun hiç, vermiyorsun insanlara ışığını.. korkuyorlar.. görmüyor musun ? .. inanmaktan kaçmak için, bahaneler ardına saklanan, küçücük elleri olan, bir sürü beden… Okumaya devam et soğuk ve gri

seviyorum, yalnızlığımı

gözyaşlarımla seviyorum. umutlarımla seviyorum. umutsuzluklarımla seviyorum. hiç kimseyi hiç sevemediğim kadar seviyorum. inandıklarım kadar seviyorum. inanamadıklarım kadar seviyorum. sövdüğüm için seviyorum. sarıldığım için seviyorum. sevebildiğim için seviyorum. sessizliğim için seviyorum. sessiz olduğu için seviyorum. masalları barındırdığı için seviyorum. beni onlara inandırabildiği için seviyorum. kendime inanmadığım için seviyorum. inadına benimle yarıştığı için seviyorum. ellerim üşüdüğü için… Okumaya devam et seviyorum, yalnızlığımı

maskeler

hayatta ne kadar yalnız olduğumuz gerçeğini aslında hiçbir şey değiştirmiyor.. .. dostlarımın dostsuzluğunu, güvendiğim insanların güvensizliğini izliyorum uzaktan.. .. ayna tutamıyorum onlara, aramızda bir cam. onlar duvarların ardında, ben dört duvarın arasında, sıkışmış bir halde, yine de acıyorum onlara.. .. aslında çok büyük şeylerin değil ufak hesapların ardında kaybediyoruz, insanlığımızı.. .. bir seferde değil, her… Okumaya devam et maskeler

hoşgeldim hayata

yürünmesi gereken yollar, yazılması gereken notlar var. daha.. .. karanlıkların içinde kaybolurken, aydınlığa ulaşmak için umut var. hâlâ.. .. sevgilerin peşinde koştururken, yalnızlıklarla boğuşmak için güç var. daha.. .. korku denizinde çırpınırken, insanlara inanmak için bi his var. hâlâ.. .. acımasız sözlere direnirken, karşılık vermek için birkaç kelime var. daha.. .. acıtan kelimelerle kırılırken, acıyan… Okumaya devam et hoşgeldim hayata

hâlâ acıyor

bir çok kelime var biriken.. arkasında da seslendirilmeyi bekleyen cümleler.. ardı arkası kesilmeyen, birbiri arkasına, incecik iple tutturulmuş, kopunca başka yerlere sürüklenebilecek.. kullanımı zor kelimeler. .. söylenecek o kadar söz var ki.. dilimize yapışan, kurtulmayı bekleyen.. .. güneşin doğuşunu izliyorum, her sabah. istisnasız.. gülümsemek ile, hüzün arasında kayboluyorum, sabahın aydınlığında.. .. bazen düşünüyorum; herkes canla… Okumaya devam et hâlâ acıyor

üşüyorum

yine bir gece.. yine her yer karanlık.. neredeyse belli olmayan yıldızları seyrediyorum.. yüzüme vuran ışıkla, camda yansıyan, yorgun gözlerim… .. pencere hafif açık. üşüyorum.. ruhum öylesine yalnız ki. kalp atışlarımın yavaşladığı, öyle çok belli ki.. zor hissediyorum.. .. gözlerim yorgun, kalbim yorgun.. yalnızlığım.. üşüdükçe sarılıyorum sarıldıkça üşüyorum. … yine başka bir yolculuk.. ay ışığıyla gece,… Okumaya devam et üşüyorum