Kategori: kahperengi
-
masal gibi
masal gibi yaşamlardayız. karelerin birbirini tutmadığı, sayfalarca dolu düşler.. .. bir masalın içinde uyanmak gibiydi, bir sabah gördüğüm, dünya. .. masalları yaşamak öyle güzel ki, kelimeleri saçmak istediğiniz, yegane yerlerden biri.. .. kelimeler üzerine kelimeler, cümleler üzerine cümleler, saatler boyu dökülen harfler.. .. inanılması zor olan belki de, bir anda bulduğunuz şeyi, bir anda kaybedebilmeniz..…
-
kayboluşun anahtarı
hislerim artık, bilinmezleri oynuyor. ne hissettiğimi bilmeden, yaşamam gerektiği gibi yaşıyorum.. .. oynadığım bu oyun bahçesi, çok tozlu.. göremiyorum hiçbir şey.. .. ağlamak istiyorum. parmaklarımda hep bir gözyaşı. anlamıyorum artık anlamsızlığı.. .. gece öyle soğuk ve manasız ki. üşüyorum sadece.. .. ellerim değil, vücudum değil, kalbim üşüyor.. .. sarmaladıkça buzlar etrafını, ısıtmak o denli zor…
-
seviyorum, yalnızlığımı
gözyaşlarımla seviyorum. umutlarımla seviyorum. umutsuzluklarımla seviyorum. hiç kimseyi hiç sevemediğim kadar seviyorum. inandıklarım kadar seviyorum. inanamadıklarım kadar seviyorum. sövdüğüm için seviyorum. sarıldığım için seviyorum. sevebildiğim için seviyorum. sessizliğim için seviyorum. sessiz olduğu için seviyorum. masalları barındırdığı için seviyorum. beni onlara inandırabildiği için seviyorum. kendime inanmadığım için seviyorum. inadına benimle yarıştığı için seviyorum. ellerim üşüdüğü için…
-
kar tanesi
yine bir merdiven, ayak ucunda bekleyen, aynı çocuk.. .. umursamaz tavırlarıyla kendini kandırmaya çalışsa da; mümkün olmadığını çok iyi biliyordu. .. yukarıdaki kapıya ulaşmanın, çok zor olduğunu.. .. aslında belki de, oraya ulaşmak sandığından daha da kolay. ama ya kapı kapalıysa.. .. hep bu korkular, hayatları yönlendiren.. .. kapıyı çalmaya korktuğumuz kadar, zile basıp kaçarken…
-
artan korkular
büyüdükçe korkularımızın azalacağına, öyle çok inanırız ki.. hiç gerçekleşemeyişinin, en büyük sebebi belki de.. .. aslında, korkular bizi hayata bağlayan, en ufak dala tutunmamızı sağlayan.. inançlarla dolu bir yolda. yalnızlığın en büyük ayak izleri belki de.. .. sebebi bilinmiyor aslında, unuttuğumuz duyguları, hatırlamaya çalışıyoruz her seferinde.. düşüncelerimiz yavaşlıyor.. ama hislerimiz artıyor.. .. sanırım tekrardan, bu…
-
maskeler
hayatta ne kadar yalnız olduğumuz gerçeğini aslında hiçbir şey değiştirmiyor.. .. dostlarımın dostsuzluğunu, güvendiğim insanların güvensizliğini izliyorum uzaktan.. .. ayna tutamıyorum onlara, aramızda bir cam. onlar duvarların ardında, ben dört duvarın arasında, sıkışmış bir halde, yine de acıyorum onlara.. .. aslında çok büyük şeylerin değil ufak hesapların ardında kaybediyoruz, insanlığımızı.. .. bir seferde değil, her…
-
kendim’e
karanlığa karış bu gece, sessizce.. .. umursamadan, umursanmadan, hiç kimseyi duymadan, hiç kimseyi dinlemeden.. .. aldırmadan o insanların, lanet olasıca yüzlerine. .. aldanmadan o kahrolası sahtekarların, sahte gülüşlerine. .. kaptırmadan kendini bu sahte dünyanın, yalandan esen rüzgarıyla gelen o baharlarına. .. saklanmadan yine ama yine koş, bekleme, bekletmesinler! .. anlatmaya çalıştıkça battığın o çukurdan, çıkmaya…
-
siyah/beyaz
hayatım, bir fotoğraf karesinden kesilmiş gibiydi sanki.. .. kenarları kıvrılmış, bir ucu koparılmış. gülümsemelerden eser kalmamış, gözyaşları ile ıslanmış, ve köşeleri buruşmuş.. .. nerede olduğunu bilmediğim, bir kare var ortada. kim çekti, nedendi. bilemiyorum. .. tıpkı bir fotoğraf gibi, zamana zorla sıkıştırılmış gibiyim. gözlerim yorgun.. .. hayata karşı, sesimi yükseltmek istiyorum. fakat; o kadar yorgun…
-
aşk ol’mak gibi
bugün suskunluklarımın, doğum günü. her sonbahar, bir diğerinden daha zor geliyor. ağırlaşıyor. ağırlaştırıyor bedenimi.. .. neyi özlüyorum, neyi istiyorum, neyi bekliyorum. .. artık ben de bilmiyorum. .. yolculukların bitmesinden çok, başlamasını sevdim hep. ait olduğun, veya öyle hissettiğin, o koca şehirden, kaçarak aldatıyormuşsun gibi.. .. ama, öyle güzel bir histir ki o.. çünkü o his,…