bekleyiş

aydınlık bir sabahı karşılarken,
yatağımda uzanıyorum yine,
umarsızca…
küçük düşünceler peşinde,
savruluyoruz hayat yolunda.
mutluluk için ne gerekli..
düşünceler geride kalıyor,
yine kaybolan geceyle.
anlamsız sorular,
uykuyu getiriyor..
düşünceler arasında boğulup,
yine uykuya dalıyorum.
…
hayaller dünyasında yaşamayı,
çok seviyorum..
orası sesimi barındırıyor,
burası sessizliğimi..
..
hep konuştuğum,
düşünmediğim.
yalnızca sevdiğim,
sevmeyi söylediğim.
sevilmeyi bildiğim,
ruhumla hissettiğim.
dokunduğum,
rüzgarlara koştuğum.
dalgalarla konuştuğum,
gözyaşlarıyla bozuştuğum.
sesleri duyduğum,
anlamlandığım.
hissettiğim.
gülümsediğim.
gülümsettiğim.
sığındığım.
yalnızlığıma değil.
ruhuma..
…
yasaklarla, zorluklarla dolu,
kalp.
savaşabilmek için yalnızlıkla;
yastığının altına saklıyordu,
korkmuş bir çocuk gibi..
yastığın kenarından,
dışarı süzülen saçlarını,
fark edemiyordu.
yalnızlığı hissetmemekti belki de
bu saklanış.
tek başarı yolu buydu..
bi ses’e ihtiyaç duydu,
kalabalıktan sıyrılıp,
ona doğru gelen…
..
sessizlik.
..
sadece sessizlik vardı.
ve bir melodi.
kısık,
hafif.
ona;
dokunurcasına.
..
bugün karamsar
bi pazar günü sabahı.
uyur uyanık dönüyorum yine,
yalnız yatağımda.
düşüncelerim yoğun..
yine…
gözlerim;
odayı dolduran,
ışığı seyrediyor..
yeni bir gün,
aydınlık gökyüzü,
fakat bulutlu..
umutların olmadığı,
boş sokaklar gibi.
yalnız.
ve gri.
..
sokak lambaları yanıyor hala,
sapsarı bi ışık var.
aydınlattığını sanıyor,
çevresini.
oysa ki;
gün devraldı yerini,
geceden..
aydınlattığı,
sadece metal kabı içerisinde,
sapsarı bi boşluk.
kandırılmış gibi.
ama..
farkında değil,
hâlâ…
..
odam soğuk..
hissediyorum rüzgarı,
dokunuyor saçlarıma.
ellerim yorgun.
bedenim yorgun.
ruhum yorgun.
..
her gözyaşı,
yeni bir umut için,
geceyi karşısına alan,
günün ilk ışığı gibi.
karanlığa aydınlıkla,
tokat vurmak gibi.
belki de umutsuzca;
yatağında uyumaya çalışan
çocuğun..
masum bi
bekleyiş’i gibi sadece..