bu anlatacağım hikaye, bitirilen sahte bir dostluğun hikayesi. hep aşklar, ayrılıklar, mutluluklarla süslendi bu sayfa, bazen de farklı bakmayı görebilmek için. .. neden sahte? gaza gelip söylenen çok şeyi olması, ve bunların yüzünüze söylenemeyenlerden olması. bu yüzden sahte, ve sahte olacak hep insani duygular. .. değişim insanın kendisinin fark edemeyeceği aksine etrafındakileri çokça fark edebileceği… Okumaya devam et bir karmaşanın hikayesi
Etiket: karanlık
umut-suz
hayatı nedensiz yaşayanlardan olabilmek ne güzeldi. bir çocuğun saflığındaki yaşamın değişebileceğini görmek.. farkında olmadan ağırlaşan bedenimizi taşımak gibi, hayatı da taşımak çok zor geliyordu artık.. .. bir umut tanesini ellerinde taşıyan, renkli gözlü bir çocuk gibiydi hayat. bir şeyleri kırıp döktüğü için içinizden çok kızsanız da, gözlerine baktığınızda kıyılmazdı hiç.. .. o küçük çocuk yerini… Okumaya devam et umut-suz
bir düğme
kaybetmiş olmanın mağrurluğunu hissetmek gibiydi, yalnızlıktan alınan ilk nefes.. sebebini hiç anlayamadığın yağmurla bütünleştikçe, toprak kokusu gibi saçılıyordun dört bir yana.. aslında niye yaşadığını algılayamadığın bu saçma sapan hayat yüzündendi bütün karamsarlıklarımız ve bakışlarımızdaki hüzünler.. ilk kez koşmak istemeyip, gözyaşlarına boğulmayı kabullenecek kadar çok sevimsiz bulmuştum bu hayatı.. anlamaya çalıştıkça bitap düştüm, anlamaya başladıkça da… Okumaya devam et bir düğme
gri
korkutucu bir sessizlik var düşüncelerimde.. adımlarıma dikkat ederek yürümeye çalışıyorum, ses çıkarmaya korkan ürkek bir çocuk gibi.. ilk defa olmasa da, yine o duvarlar önümde.. .. yaşantıma dair umudum olsa da, sessizliği tercih ediyorum yine ve yeniden. sebebi ise çok net. istemek, gerçekleştirmeye yetmiyor. .. hayatta yüksekten atmamak adına, çok az ve erişebilir şeyler istedim.… Okumaya devam et gri
kayıp kelimeler
kelimelerim kayıptı, bir süredir.. kaybolduğum rüyalarda, cebimden düşürdüğüm bir kaç kelime harici, hiçbiri yoktu ortalıkta.. .. dün ilk kez, hazır kelimelerim kayıpken, güzel şeyler yazmak istedim, hayata karşı güzel anılarımı da, bırakabilmek adına.. .. ama sanırım hayat bu konuyu, çok kıskanıyor.. çoğu zaman, izin vermiyor hiç.. .. yine kendisi tarafından kıskanılan bir ‘hayat’, yaşıyorum. ..… Okumaya devam et kayıp kelimeler
kar tanesi
yine bir merdiven, ayak ucunda bekleyen, aynı çocuk.. .. umursamaz tavırlarıyla kendini kandırmaya çalışsa da; mümkün olmadığını çok iyi biliyordu. .. yukarıdaki kapıya ulaşmanın, çok zor olduğunu.. .. aslında belki de, oraya ulaşmak sandığından daha da kolay. ama ya kapı kapalıysa.. .. hep bu korkular, hayatları yönlendiren.. .. kapıyı çalmaya korktuğumuz kadar, zile basıp kaçarken… Okumaya devam et kar tanesi
kendim’e
karanlığa karış bu gece, sessizce.. .. umursamadan, umursanmadan, hiç kimseyi duymadan, hiç kimseyi dinlemeden.. .. aldırmadan o insanların, lanet olasıca yüzlerine. .. aldanmadan o kahrolası sahtekarların, sahte gülüşlerine. .. kaptırmadan kendini bu sahte dünyanın, yalandan esen rüzgarıyla gelen o baharlarına. .. saklanmadan yine ama yine koş, bekleme, bekletmesinler! .. anlatmaya çalıştıkça battığın o çukurdan, çıkmaya… Okumaya devam et kendim’e
yine
ankara’da garip bir sonbahar günündeyim, vücudum yorgun, yüzüm solgun, kalbim siyah, ruhum… kayıp.. .. nerede olduğumu bilemediğim, karanlık sokaklarda yürüyorum yine.. soğuk… üşüyorum, çok.. .. sahte inançlarla dolu bir yoldayım.. yine.. .. adım atmaya korkuyorum, bakmaya utanıyorum.. .. amaçsızca koşmak istiyorum, akıtmak istiyorum tüm gözyaşlarımı. .. ama.. yıkılırken tüm duvarlar, koşmaya mecalim yok. .. rüzgar… Okumaya devam et yine
hoşgeldim hayata
yürünmesi gereken yollar, yazılması gereken notlar var. daha.. .. karanlıkların içinde kaybolurken, aydınlığa ulaşmak için umut var. hâlâ.. .. sevgilerin peşinde koştururken, yalnızlıklarla boğuşmak için güç var. daha.. .. korku denizinde çırpınırken, insanlara inanmak için bi his var. hâlâ.. .. acımasız sözlere direnirken, karşılık vermek için birkaç kelime var. daha.. .. acıtan kelimelerle kırılırken, acıyan… Okumaya devam et hoşgeldim hayata
öyle yalnız
soğuktu.. üşüyordu ruhu, karanlıklar diyarında. gözleri görmüyor, gün geçtikçe umutları oradan oraya savruluyordu. .. dayanamıyordu, küçük bedeni bu ağırlıklara. başkalarının istediği hayatları yaşıyordu, her seferinde. .. gözleri acıyordu, ağlamaktan. kalbi nasır bağlamıştı hüzünle boğuşmaktan. oysaki.. umutları vardı, hayata dair. .. belki de hep yarım kalan.. .. güneşi görmeye, dayanamıyordu. gözleri kamaşıyordu, ışıktan. çünkü hep, karanlıkta… Okumaya devam et öyle yalnız